Η σκόνη της Κύπρου ως «Δώρον Θεού»

Η σκόνη από την Συρία που 'έπνιξε' την Κύπρο, έφυγε. Ώρα για ξεσκόνισμα των μυαλών μας. 

Αφού πλέον μπορούμε να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα και να δούμε καθαρά τον ουρανό, ας κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση των όσων λέχθηκαν τις δύο προηγούμενες ημέρες, που μας απέδειξαν δύο πολύ σημαντικά πράγματα: ή που είμαστε ψευδο-χριστιανοί ή που ευσταθούν οι δαρβινικές θεωρίες. 

Ας τα πάρουμε απ' την αρχή. Μόλις δύο μέρες πριν, ο Υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ότι η Κύπρος θα αιτηθεί στην Ε.Ε. για να φιλοξενήσει «ως επί το πλείστον χριστιανούς ορθόδοξους πρόσφυγες». Εξηγώντας, ο Υπουργός ισχυρίστηκε ότι μέσα από την υλοποίηση αυτής της πρότασης θα είναι ευκολότερη η προσαρμογή των προσφύγων. Αρκετοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να κατακρίνουν τη δήλωση του. Ωστόσο υπήρξαν άνθρωποι που συμφώνησαν κατά λέξη με τον Υπουργό, προσυπογράφοντας τα περί προσαρμογής και δυσκολίας των μη χριστιανών προσφύγων σε ένα τόπο με δυτική νοοτροπία (πκιά;) και ευρωπαϊκό τρόπο ζωής (ναι καλά διαβάσατε). 

Μια υπενθύμιση: Στις χώρες της Δύσης υπάρχει ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας*. Επίσης, η Δύση κατόρθωσε να τελειώσει τα όποια ζητήματα υπήρχαν με τους θρησκευτικούς πολέμους (μη τους αναλύσουμε τώρα, δεν είναι της παρούσης). Κάτι που συνεχίζει να μαστίζει τις χώρες της Ανατολάς. Κι εμείς που βρισκόμαστε; Ίσως κάπου στη μέση; 

Από τη μια δείχνουμε αλληλεγγύη και συμπαράσταση προς τους πρόσφυγες, που έφυγαν από την πατρίδα τους λόγω του θρησκευτικού πολέμου. Από την άλλη τους λέμε: Αν δεν είσαι Χριστιανός έξω. Σε τι διαφέρουμε μ' αυτούς, τελικά; 

Ύστερα, ήρθε και η πυκνή σκόνη από την Συρία. Μας έπνιξε, μας χάλασε την ημέρα. Νιώσαμε, για μια μέρα, τον φόβο... για την υγεία μας. Μα είχαμε στέγη και φαγητό... Κλειστήκαμε, λοιπόν, στα σπίτια μας και με το αστείρευτο χιούμορ που έχουμε, αρχίσαμε να αναρτούμε καμήλες (οι καμήλες να περάσουν τα σύνορα, οι ανατολίτες πρόσφυγες όχι). 

Μην ανησυχείτε για τη σκόνη: Ήτανε «Δώρον Θεού». Ο Κύριος έστειλε τον Μωυσή στη γη, χτύπησε με το ραβδί του την άμμο (αυτή τη φορά δεν μετέτρεψε τη σκόνη σε σκνίπες) και έστειλε το μήνυμα του, μιλώντας προς όλους εμάς: «Δεν εισακούσατε τα λόγια του Υιού μου του Μονογενή;» 

ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθὸν ἔχετε; οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι; /Και σε ερμηνευτική απόδοση: εάν αγαπήσετε εκείνους μόνον που σας αγαπούν, ποίαν ανταμοιβήν έχετε να περιμένετε από τον Θεόν; Μηπως και οι τελώναι δεν κάμνουν το ίδιο; (Ματθ. 5,46) 

Βέβαια, όπως είπαμε ξανά, λόγω της ανασφάλειας που μας διακατέχει, ούτε τους εαυτούς μας αλλά ούτε τους συμπατριώτες και συν-χριστιανούς μας δεν αγαπάμε, δεν νοιαζόμαστε. Πως θα δεχθούμε τον άλλον, τον διαφορετικό; Κι ας γράφει άλλα η Αγία Γραφή. Που να ξέρουμε αφού δηλώνουμε πιστοί εις τον Θεό κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα;;; Κατά τ' άλλα μη δούμε μπροστά μας Μουσουλμάνο, Ινδουιστή ή Βουδιστή. Θα μας λερώσουν την περηφάνια... 

Το Δις Εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, κύριοι! 

ΥΓ: Ας αφήσουμε τις φωτογραφίες με τις καμήλες και ας ξεκινήσουμε να αναρτούμε πιθήκια...

Διαφημιστική αφίσα κατά του ρατσισμού. (Ηνωμένο Βασίλειο, 2002)

*Χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας ανά τον κόσμο. (αυτονομία διοικητική, κοινωνική και οικονομική)
Μπλε: Κράτη χωρίς κρατική θρησκεία
Κόκκινο: Κράτη με κρατική θρησκεία
Γκρι: Διάφορα, ή έλλειψη δεδομένων