ΚΥΠΡΟΣ - Ο δικός μας Νότος με τα παράξενα φρούτα

«Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ο,τι είναι αληθές»
(Διονύσιος Σολωμός) 

Βουβή ταινία μικρού μήκους: «Ο δικός μας Νότος με τα παράξενα φρούτα»


Επιχείρησα μέσω της τέχνης και συγκεκριμένα με το πιο κάτω οπτικό* να σας διηγηθώ μια ιστορία, όχι μυθοπλαστική, αλλά πραγματική και αληθινή. Δεν επιδιώκω να περάσω συγκεκριμένο πολιτικό μήνυμα, αλλά να εστιάσω στο μεγάλο κακό που ευθύνεται για όλα τα επικατάρατα δεινά του ελληνικού έθνους αλλά και της νήσου μας... τη δολερή διχόνοια και το μίσος.

Κι αν η πατρίδα δεν είναι 

μοιρασμένη μοναχά στα δυό; 

Πως θα καταφέρουμε να 

επανενώσουμε την πατρίδα μας;

Τελικά θέλουμε να την επανενώσουμε;

Αν παραμένουμε και 

πνευματικά διαιρεμένεοι;

Κι αν κάνω λάθος, τότε πως γίνεται 

να είμαστε, ταυτόχρονα, οι μεγαλύτεροι 

δοξολογητές και υβριστές του εαυτού μας; 

Πως γίνεται να είμαστε 

περήφανοι για τη χώρα μας 

και συγχρόνως να είμαστε έτοιμοι 

να λοιδορήσουμε και να ψέξουμε 

τους συμπατριώτες / συνανθρώπους μας;

Τώρα όσο ποτέ άλλοτε

οφείλουμε να έχουμε Αυτογνωσία 

και να κάνουμε Αυτοκριτική

Κυρίως, οφείλουμε να αποβάλουμε τον 

Φανατισμό, Δογματισμό 
(είτε ιδεολογικό, είτε θρησκευτικό)
****

Αν αύριο σε ρωτήσουν για το 

μέλλον που επιθυμείς για τη χώρα σου,

να απαντήσεις ψύχραιμα και ορθολογικά!

Τον πονώ τον τόπο μου. 
Δε χρειάζεται να 'σαι πρόσφυγας για να τον πονείς, δε χρειάζεται να 'χεις ζήσει πόλεμο. Αρκεί να ζεις τα τελευταία 41 χρόνια, αρκεί να ζεις τη σημερινή κυπριακή πραγματικότητα. Από την ημέρα που γεννιέσαι, σε διαχωρίζουν. Σου προσάπτουν όλα τα δεινά της χώρας πριν αντικρίσεις το φως του ήλιου, πριν προλάβεις να ανοίξεις τα μάτια σου, με τη θολούρα ολάκερη μπροστά σου, μη μπορώντας να δεις... έχεις αποκτήσει όνομα-ταμπέλα. Δε δύναται να είσαι αρεστός σε όλους από την ημέρα αυτή κι έπειτα. Έτσι κι εσύ μαθαίνεις να ζεις με δαύτους. Αυτά έχεις ζήσει. Πως μπορείς να φανταστείς πως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα απ' αυτά;;;

Ξέρεις, στη Σουηδία αν χτυπήσεις το παιδί σου τρως χρηματικό πρόστιμο.
Στη Κύπρο και την Ελλάδα αν μιλήσεις ορθολογικά θα φας χαστούκι...

Βέβαια, θα μου πεις: Αν δε σ' αρέσει εδώ να φύγεις, να πας να ζήσεις αλλού. Ειλικρινά; Το θέλω! Όμως αυτό το «αλλού» επιθυμώ να είναι ΕΔΩ!

Μας υπαγορεύουννα φερθούμε με απέχθεια, επιφύλαξη, καχυποψία απέναντι στον όποιο άλλο, ξένο ή παράξενο. Κι εμείς το κάνουμε! Πράττουμε δογματικά!
Αλλά δε σκεφτόμαστε πως: Όσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε φόβο και μίσος για τους «ΑΛΛΟΥΣ», τόσο εύκολα μπορεί να γίνουμε εμείς οι ίδιοι οι «ΑΛΛΟΙ»…

ΥΓ: «Κώνειο δώστε της να πιει», έτσι θα πεις. Εξού και τα όσα ανέφερα!

Για την ιστορία: Το Strange Fruit είναι ένα ποίημα που έγραψε ο Αμερικανός Abel Meeropol (γνωστός και με το ψευδώνυμο Lewis Allan), σαν διαμαρτυρία κατά του ρατσισμού, το οποίο μελοποίησε και κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1939. Πρόκειται για μια αλληγορία που αναφέρεται στο λιντσάρισμα των Αφροαμερικανών στη Νότια Αμερική, όπου και δρούσε ανεξέλεγκτη η Ku Klux Klan, KKK (= τρομοκρατικές οργανώσεις που υποστήριξαν το ιδεολόγημα της υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών, τον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό και την ομοφοβία - Iδρυση 1865).

*Μετατροπή από το «Strange Fruit». Γραφικά της ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους από τους δύο σπουδαστές, Shimi Asresay και Hili Noy, της Ακαδημίας Τεχνών και Σχεδίου Μπεζαλέλ.