«Αμαρτίαι (ψευδαισθήσεις) γονέων παιδεύουσι τέκνα…»

(Σχετικά με το γραπτό των Νέων Ελληνικών στις Παγκύπριες Εξετάσεις 2015)
Σε μια πρώτη ανάγνωση του άγνωστου κειμένου αλλά και του θέματος της έκθεσης, αντιλήφθηκα για άλλη μια φορά πως αν δεν αλλάξουμε ριζικά τα μυαλά μας, ούτε τα πλαίσια αφερεγγυότητας αλλά ούτε η τρόικα θα μας σώσουν. Για να προχωρήσουμε μπροστά σαν λαός επιβάλλεται να γνωρίζουμε, αλλά και να αναγνωρίζουμε, τους λόγους για τους οποίους φθάσαμε στο σήμερα, δίχως να χαϊδεύουμε τα αυτιά μας, πόσο μάλλον των παιδιών μας/σας.

Αγαπητέ γονέα/κηδεμόνα/εκπαιδευτικέ, 
Ασθενούμε σαν λαός. Ασθενούμε σαν άτομα και σαν σύνολα, διότι πάσχουμε από αμορφωσιά. Οδηγηθήκαμε στη σήμερον ημέραν, κατά κύριο λόγο, εξαιτίας της Παιδείας μας. Ως γνωστόν αποτελεί την αχίλλειον πτέρνα μας, κι ας διστάζουμε να το παραδεχθούμε. Η σημερινή γκρίνια σ’ αυτό οφείλεται. Στην καθ’ όλα επιτηδευμένη μόρφωση μας. Αντιλαμβάνομαι ότι κι εσύ, όπως πολλοί, θες το παιδί σου στις μεγάλες Σχολές. Θες, επίσης, τον πολυπόθητο βαθμό και δε νοιάζεσαι αν ήρθε με αποστήθιση, αλλά που ήρθε. Αυτό όμως είναι λάθος. Θα συμφωνήσω πως η ημέρα της εξέτασης είναι κρίσιμη, εντούτοις θεωρώ πως ένας δεκαοκτάχρονος μαθητής θα έπρεπε να γνωρίζει πέραν του βιβλίου της γ’ λυκείου για να θεωρείται έτοιμος να ενταχθεί στα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Κάλλιο να μορφωθούμε εις βάθος και να αντλήσουμε γόνιμη και πραγματική μόρφωση παρά να αρκούμαστε στις βατές και στεγνές θεματικές των εκθέσεων. Κάλλιο να αντιληφθούμε από παιδιόθεν τι μας περιμένει στο υπόλοιπο της ζωής, παρά να βγούμε από το παραμυθένιο κουτί που μας έφτιαξαν και να ζητάμε τα ρέστα! Κάλλιο αργά παρά ποτέ… να μορφωθούμε ως άνθρωποι και όχι ως εκπαιδευμένα τετράποδα.

Αγαπητέ μαθητή,
Είμαστε ευλογημένοι που γεννηθήκαμε σε μια εποχή όπου η μόρφωση μας χαρίζεται τόσο εύκολα όσο ποτέ άλλοτε, ωστόσο προτιμούμε την άγνοια και την αγραμματοσύνη. Δεν σ’ αδικώ. Έτσι σε βρήκαν οι καιροί. Στα εύκολα έμαθες, ή σε μάθανε. Κι εμένα. Ωστόσο έχω εις γνώσιν μου ότι μπορώ να τ’ αλλάξω. Τέτοιοι είναι οι καιροί σήμερα, που σου επιτρέπουν να μορφωθείς χωρίς να συγκαταλέγεσαι στις πλούσιες οικογένειες, κι όμως το απορρίπτεις. Δεν σου επιρρίπτω ευθύνες για την σημερινή κατάντια στην οποία ζούμε, αλλά ούτε που δε σου δόθηκε το εύκολο θέμα για να κυνηγήσεις το, επίσης εύκολο, όνειρο σου (δικό σου;;) στην έξω ζωή. Όμως σου επιρρίπτω ευθύνες, εσένα που είσαι τελειόφοιτος σήμερα και δέχεσαι να σε υποτιμούν και να σε εμπαίζουν, αλλά και εσένα που έζησες ως τελειόφοιτος και σήμερα συνεχίζεις να βιώνεις τα τετριμμένα. Ένα πράγμα πρέπει να αλλάξουμε, κι αυτό είναι τα μυαλά μας. ΥΓ: Ίσως κάποια μέρα, τουλάχιστον, το 50% των σπουδαστών της χώρας μας να επιστρέψει στις βασικές αξίες της ζωής. Ίσως να γνωρίζει τι ἐστί διαφορετικότητα και ισότητα. Ίσως η ελευθερία, να αποτελεί αξία προς υπεράσπιση. Ίσως η οικογένεια να θεωρείται και πάλι ιερός θεσμός. Ίσως η κριτική μας να ασκείται με παρρησία και φιλοφροσύνη. Ίσως η ενημέρωση να αποτελεί βασικό κεφάλαιο της μόρφωσης. Ίσως η φιλοπατρία μας να μη μένει στα κάθε λογής συνθήματα. Ίσως να διδασκόμαστε από την ιστορία. Τότε, και μόνον τότε, θα καταφέρουμε να θεωρούμαστε μορφωμένοι Άνθρωποι. Ας συνεχίσουμε έτσι.. Ποιος ξέρει; Ίσως να μας διαβάζουν κάποτε και να γελάνε. Αν είναι για καλό ας γελάνε.