«Ως Πότε;»

_

Από το σήμερα, στο χθες,

λησμονείς τις νέες γενιές.

Κουμπωμένος, σταυρωμένος,

δίχως λογική, φτιαγμένος.

Ως πότε η κοινωνική αβουλία,

κι η άμοιρη που έχουμε αγνοία

θα μας απομονώνουν σαν νησί;

Ως πότε αυτή μας η φοβία

κι η άτιμη - η μισαλλοδοξία

θα μας κλείνουν σε κουτί;

Ως πότε θα ακούμε λόγια,

από στόματα που ρίχνουν φόλα;

- άγρια θεριά που νιώθουν μόνα.

Φτάνει μοναχά να ξέρεις

-κι έπειτα να αντιληφθείς

πως για να αλλάξεις κάτι,

χρειάζεται δουλειά πολύ.

Άμα θες να αλλάξεις κάτι

Θες προπάντων λογική.

Και μετά θα εφαρμόσεις

κάθε νέο, κάθε αρχή.